THE ENGLISH TEXT AT THE END

 ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 

 «Ιδού η Γυμνή Αλήθεια για την Πολιτική στην Τουρκία»

  Του Μουράτ Γετκίν*

 (Murat Yetkin)

Ιδού η γυμνή αλήθεια: Οι μισοί από τους ισχυρισμούς διαφθοράς [στις εκλογές στην Τουρκία] σε οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική χώρα , θα ήταν αρκετό για την κατάρρευση της κυβέρνησης.  Στην Τουρκία το κόστος ήταν απλώς γύρω στις πέντε εκατοστιαίες μονάδες σε απώλεια  στήριξης στους ψήφους του  Πρωθυπουργού Ταγίπ  Ερντογάν στις τοπικές εκλογές της 30 Μαρτίου.

Είναι επίσης αλήθεια ότι η Τουρκία δεν έχει ζήσει εκλογές με τόσες κατηγορίες  για απάτη για δεκαετίες. Μερικές από τις κατηγορίες αφορούσαν: Διακοπές ρεύματος σε κρίσιμες περιοχές, σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη και η  Άγκυρα το βράδυ των εκλογών. Αντικατάσταση των παρατηρητών των καλπών του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) κατά την καταμέτρηση των ψήφων -  σύμφωνα με ισχυρισμούς - από άτομα  που κυκλοφορούσαν στους δρόμους για να εκφοβίζουν τους παρατηρητές των άλλων κομμάτων, ειδικά στην Άγκυρα, προσπαθώντας να τους αποτρέψουν να βρίσκονται στην αίθουσα κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας, ιδιαίτερα στα ανατολικά και νοτιοανατολικά της χώρας.

Οι καταγγελίες αυτές θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει το αποτέλεσμα σε ορισμένες πόλεις, αλλά ας αντιμετωπίσουμε την αλήθεια: Η διαφορά μεταξύ του κόμματος ΑKP  και των άλλων κομμάτων δεν είναι μονοψήφιος αριθμός. Η Κωνσταντινούπολη και η  Άγκυρα θα μπορούσαν να άλλαζαν την εικόνα, αλλά δεν το έκαναν. Η πλειοψηφία των Τούρκων ψηφοφόρων έχουν κλείσει τα μάτια και τα αυτιά τους στις καταγγελίες περί  διαφθοράς, γιατί  αυτό τους είπε να κάνουν ο Ερντογάν. Ο ίδιος εξακολουθεί ακόμη να έχει τέτοια επιρροή πάνω τους.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση της ιστορίας αυτή. Για να είμαστε ειλικρινής, ο Κεμάλ Κιλιτζντάρογλου του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), έκανε ό,τι  καλύτερο μπορούσε στην διάρκεια της εκστρατείας. Οι υποψήφιοι που επέλεξε για την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα, δεν ήταν ιδεολογικά διαμορφωμένα σχήματα. Ο  Μουσταφά Σαριγκιούλ στην Κωνσταντινούπολη είναι ένας δημοφιλής  πολιτικός που θα μπορούσε να βρει μια θέση σε οποιοδήποτε κόμμα. Ο Μανσούρ Γιαβάς στην Άγκυρα έχει ένα εθνικιστικό υπόβαθρο, αλλά είναι γνωστός ως μετριοπαθής πολιτικός. Αλλά ο ανταγωνισμός του CHP με το AKΡείναι άδικος, γιατί το CHP στην πράξη δεν υπάρχει σε  σχεδόν στο ένα τρίτο της χώρας – ιδιαίτερα εάν  συμπεριληφθεί και ο κουρδικός πληθυσμός στις νοτιοανατολικές περιοχές. Στις μεγάλες πόλεις με μεγάλο κουρδικό πληθυσμό , όπως το Ντιάρμπακιρ, το CHP έλαβε 0,9 τοις εκατό των ψήφων. Στην Σιανλίουρφα πήρε 0,9 τοις εκατό. Στη Βαν, 0,8 τοις εκατό. Το AΚP, για παράδειγμα,  κατάφερε να κερδίσει την Σιανλίουρφα από το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) το οποίο έχει στο επίκεντρο της πολιτικής του το Κουρδικό. Έχασε ωστόσο σε  άλλες δύο εκλογικές περιοχές μετά από ένα κουραστικό αγώνα. Η ανύπαρκτη κατάσταση στις κουρδικές περιοχές θα μπορούσε να είναι κατανοητή για τον τουρκικό εθνικιστικό προσανατολισμό του Κόμματος του Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), για παράδειγμα , αλλά όχι για το CHP με το σοσιαλδημοκρατικό και δημοφιλές του πρόγραμμα.

Η πολιτική συνταγή Ερντογάν, που βασίζεται απλά στον ανταγωνισμό, κέρδισε και πάλι. Αυτή τη φορά, το θέμα του ανταγωνισμού ήταν οι υποστηρικτές του Φεδουλλάχ Γκιουλέν, πρώην σύμμαχος μετριοπαθής ισλαμιστής, λόγιος, που ζει στις ΗΠΑ, ο οποίος κατηγορείται για τη διοργάνωση πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν  φέρνοντας στην επιφάνεια κατηγορίες για διαφθορά. Ο  Ερντογάν έχει ορκιστεί να ξεριζώσει τους Γκιουλενιστές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και τώρα δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην πραγματοποιήσει αυτή την υπόσχεση, δεδομένου ότι θα θεωρήσει  τα αποτελέσματα των εκλογών ως άδεια για να το πράξει.

Τώρα η Τουρκία θα έχει τις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο . Η εκστρατεία θα ξεκινήσει τον Ιούνιο …και [για να κερδίσει ο Ερντογάν] απαιτείται το 50 τοις εκατό συν μία ψήφος. Για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός θα  μπορούσε να προσελκυσθούν οι Κούρδοι ψηφοφόροι, ενώ το  BDP είναι κλειδωμένο στο θέμα της περιφερειακής  αυτονομίας. Πώς όμως θα ανταποκριθούν στα θέματα αυτά οι  ψηφοφόροι του  AKP; Ο Ερντογάν θα μπορούσε να εφεύρει κάποιο θέμα στο οποίο θα χωρούσε η συνταγή με ανταγωνιστικά συστατικά που θα ετοιμάσει.  Αλλά ούτε και είναι ώρα για να απολαύσει νίκη .

(Πρωτοδημοσιεύθηκε στη Hürriyet Daily News, 31.03.2014 – μετάφραση από τα αγγλικά)

 *Αρθρογράφος – Αναλυτής στην εφημερίδα Hürriyet DailyNews

ENGLISH TEXT

 LOCAL ELECTIONS IN TURKEY

«Here is the Naked Truth of Turkish Politics»

By Murat Ytikin*

 Here is the naked truth: Half of those corruption claims in any other democratic country would be enough for the collapse of the government; in Turkey it cost only some 5 points of loss in support of Prime Minister Tayyip Erdoğan’s votes in the local elections on March 30.  

It is also true that Turkey has never experienced an election with so much fraud claims in decades. Power outages in critical districts of critical cities like Istanbul and Ankara on elections night, replacing of poll box observers of the ruling Justice and Development Party (AK Parti) during the vote count allegedly by street bullies to intimidate observers from other parties, especially in Ankara, trying to prevent poll observers from being in the room during voting, in especially the east and southeast of the country, are some of those claims. 

Those claims could have changed the result in some cities, but let’s face the truth: The difference between the AK Parti and others is not in the single digits. Istanbul and Ankara could have changed the picture, but it did not. The majority of Turkish voters have closed their eyes and ears to corruption claims, because Erdoğan told them to do so; he has still such an influence on them. 

There is another dimension of the story. To be frank, Kemal Kılıçdaroğlu of the Republican People’s Party (CHP) did his best in the campaign. The candidates he picked for Istanbul and Ankara were not ideologically shaped figures. Mustafa Sarıgül in Istanbul is a populist politician who could find a place in any party. Mansur Yavaş in Ankara came from a nationalist background, but is known as a moderate politician. But the CHP’s competition with the AK Parti is an unfair one, because the CHP does not exist in practical terms in almost a third of the country; especially when including the Kurdish populated east and south east. In big cities with a large Kurdish population like Diyarbakır, the CHP received 0.9 percent of the votes. In Şanlıurfa it was also 0.9 percent. In Van, it was 0.8. But the Ak Parti managed to win over the Kurdish problem focused Peace and Democracy Party (BDP) in Şanlıurfa, for example, and lost in the other two after an exhausting race. The non-existent situation in the Kurdish regions could be understandable for the Turkish-nationalist oriented Nationalist Movement Party (MHP) for example, but not for the CHP with its social democratic and popular program. 

Erdoğan’s political recipe based simply on antagonism won again. This time, the subject of antagonism was the supporters of Fethullah Gülen, his former ally moderate Islamist scholar living in the U.S. who is accused of staging a coup against Erdoğan by bringing up corruptions claims. Erdoğan has vowed to root out the Gülenists during the election campaign and now there is no reason left to carry out that promise, since he will take the election results as a license to do so. 

Now Turkey will have the presidential elections in August. Its campaign will start in June. Some 45 percent is enough to win the 8th poll after 2002 for Erdoğan, but will not be enough for presidency, for which 50 percent plus one vote will be needed. The Kurdish voters could be attracted for that, whereas the BDP is locked on regional autonomy. How will the AK Parti voters respond to that? Erdoğan might come up with another issue to fit his antagonist recipe. But nor is it time for him to enjoy victory.  

 (PublishedinHürriyet Daily News, 31.03.2014)

  *Analist and Columnists at Hürriyet Daily News