ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ  ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ

 ΚΑΙ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Του Άριστου Αριστοτέλους

Πρώην Βουλευτή, Ειδικού σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής

Το περιστατικό με το βιντεογραφημένο ξυλοδαρμό εθνοφρουρών σε στρατόπεδο των Καταδρομών στο Σταυροβούνι που έφερε τελευταία στο φως της δημοσιότητας  «ο Φιλελεύθερος»   είναι σοβαρή υπόθεση και σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος για  να αφεθεί να πέσει στα μαλακά. Αν και σωστά ο υπουργός Άμυνας έδειξε αποφασιστικότητα πάταξης τέτοιων φαινομένων και διέταξε έρευνα,  ωστόσο  στο σύνολο των δηλώσεων που ακολούθησαν, οι  προθέσεις  ήταν αντικρουόμενες και αυτοαναιρούνταν.

Θλίβει το γεγονός ότι νεαροί εθνοφρουροί,  που σε λίγους μήνες ενδεχόμενα να είναι και φοιτητές σε ανώτατα εκπαιδευτήρια,  ενεπλάκησαν -  ίσως  από επιπολαιότητα -  σε αυτό το περιστατικό. Στεναχωρεί αφάνταστα ότι  κουκουλοφόροι   φαντάροι γρονθοκοπούσαν  και ξυλοφόρτωναν  άγρια συντρόφους τους  - αυριανούς συμπολεμιστές τους – σύμφωνα με το ρεπορτάζ.

Όσο και να προσδίδεται επισήμως χαρακτήρας  αστείου  στο ατυχές περιστατικό ή ότι  επρόκειτο για σκηνοθετημένη  βιντεογράφηση στην οποία συμμετείχαν με τη θέληση τους οι ξυλοφορτωθέντες και ότι δεν έχει κανένας παράπονα και είναι όλα μέλι  γάλα το θέμα δεν τελειώνει εδώ.  Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι  δεν αποτελούσε  οργανωμένο γεγονός - εννοώντας εμπλοκή μονίμων ή στελεχών -  ωστόσο στο επίπεδο  των εμπλεκόμενων στρατιωτών είναι φανερό ότι υπήρξε στοιχειώδης οργάνωση και προετοιμασία που αφορούσε επιλογή  χώρου και  χρόνου, εξεύρεση  υλικού και φτιάξιμο κουκούλων, καθώς και από ποιους και σε βάρος ποιων θα γινόταν ο ξυλοδαρμός.

Το γεγονός καθίσταται ακόμη πιο  θλιβερό  γιατί εκτυλίχθηκε σε ένα οργανισμό που εκ της φύσεως του η πειθαρχία, ιδιαίτερα υπό συνθήκες κρίσης,  ενδεχόμενα  να αποτελούσε ζήτημα ζωής ή θανάτου. Εκδηλώθηκε σε μία περίοδο πανδημίας  και αυστηρών περιορισμών κατά την οποία  διακυβεύονταν ζωές από τη μετάδοση του ιού,  ενώ το υπουργείο Άμυνας και  το ΓΕΕΦ διαβεβαίωναν ότι στην Εθνική Φρουρά έχουν ληφθεί αυστηρά μέτρα υγιεινής,  αποφυγής συναθροίσεων και επαφών προσωπικού και ότι οι κανονισμοί παρακολουθούνταν και τηρούνταν με θρησκευτική ευλάβεια!

Βέβαια πέραν  του ανωτέρω ξυλοδαρμού και του γεγονότος ότι κατά τη διαρρεύσασα  δεκαπενταετία υπήρξαν τουλάχιστον έξι γνωστές  περιπτώσεις χειροδικίας  κυρίως οπλιτών από αξιωματικούς - χωρίς συνέπειες για κανένα -  το όλο ζήτημα έχει άλλες πτυχές οι οποίες  θα έπρεπε να αφήνουν άυπνους τους  αρμοδίους. Η όλη υπόθεση ενέχει ευθύνες έλλειψης του απαιτούμενου βαθμού πειθαρχίας, ήθους και πνεύματος  συναδελφικής  αλληλεγγύης σε ένα από τα πιο επίλεκτα υποτίθεται τμήματα της Εθνικής Φρουράς. Υποδηλοί απουσία αρχών  και αξιών  που είναι θεμελιώδες καθήκον και υποχρέωση κάθε ιεραρχίας να εμπεδώνει  στο στράτευμα - στοιχεία ήσσονος σημασίας για την επιβίωσης στο πεδίο της μάχης και στην εκτέλεση τολμηρών αποστολών. Καταμαρτυρεί την απουσία  σωστής κουλτούρας, αποτελεσματικής διοίκησης, εκπαίδευσης, καθοδήγησης και προσανατολισμού.

Μέσα από το γεγονός αυτό αναδεικνύονται διαχρονικές ευθύνες ελλιπούς  αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού της Εθνικής Φρουράς, παράλληλα με τη σωρεία άλλων αδυναμιών και ανεπάρκειας του αμυντικού συστήματος. Πρόκειται για ευθύνες  που βαραίνουν όλο το φάσμα των κέντρων λήψης  αποφάσεων του τομέα και των ανώτατων αξιωματούχων που υπηρετησάντων στα πόστα αυτά, τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Καταλήγοντας, δεν είναι πρόθεση η αιχμηρή διατύπωση, αλλά βασανιστικά τίθεται το ερώτημα: Ποιος  επιτέλους θα μπορέσει  να αντιληφθεί και να δώσει λύσεις στα προβλήματα αυτά της άμυνας αντί να τοποθετούνται κάτω από το χαλί επειδή δεν μπορούμε  να συλλάβουμε  την έκταση και τη σοβαρότητα τους, ούτε και πώς συνδέονται και  πώς  επηρεάζουν και επηρεάζονται από τη γενικότερη κατάσταση ανεπάρκειας που επικρατεί στο αμυντικό μας σύστημα. Ποιος;

27/05/2020

(φωτογραφία από το διαδίκτυο)