ENGLISH TRANSLATION AT THE END
Τα Επόμενα Βήματα του Ερντογάν
Του Δρ. Άριστου Αριστοτέλους*
Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι σίγουρα ο αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης της περασμένης Κυριακής στην Τουρκία. Ενόψει δύο άλλων εκλογικών αναμετρήσεων, για την Προεδρία και το Κοινοβούλιο, ο πρωθυπουργός σχεδιάζει τώρα τα επόμενα βήματα του. Όμως η κατάσταση της οικονομίας, το αυταρχικό ύφος του πρωθυπουργού και ειδικότερα η εκδικητική στάση που δήλωσε ότι θα επιδείξει έναντι αντιπάλων του, προοιωνίζουν συνέχιση της εσωτερικής ανωμαλίας στην Τουρκία.
Αγνοώντας τις κατηγορίες περί αθέμιτων εκλογικών πρακτικών, η επιτυχία του Ερντογάν στις εκλογές είναι σαφής. Οι υποψήφιοι του κόμματος του, του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), πήραν το 45,5 τοις εκατό των ψήφων – σε σύγκριση με 39 τοις εκατό που έλαβαν το 2009. Είναι όμως αρκετά πίσω από τα αποτελέσματά των βουλευτικών εκλογών του 2011, όταν έλαβε σχεδόν το 50 τοις εκατό των ψήφων. Το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), από την άλλη, έλαβε μόνο το 27.8 τοις εκατό των ψήφων. Το δεξιό Κόμμα του Εθνικιστικού Κινήματος κέρδισε το 15.2 τοις εκατό, και το κουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας σημείωσε αύξηση στην υποστήριξή του στην ανατολική και τη νοτιοανατολική Ανατολία, λαμβάνοντας το 6.4 τοις εκατό των ψήφων.
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών, υπήρξε πολύ συζήτηση ως προς το πώς το ΑΚΡ κέρδισε τις εκλογές παρά τις τόσες πολλές σοβαρές κατηγορίες σε βάρος του. Στις κατηγορίες αυτές περιλαμβάνονταν οι συγκρούσεις για το πάρκο Γκεζί, τα σκάνδαλα διαφθοράς, ο συνωμοτικός ρόλος της κυβέρνησης στο συριακό εμφύλιο πόλεμο, οι καταγγελίες για απάτη από το κίνημα Γκιουλέν, και η αύξηση του απολυταρχισμού του Ερντογάν. Ορισμένοι σχολιαστές απέδωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα σε αθέμιτες πρακτικές, στους περιορισμούς και τον εκφοβισμό του Τύπου από το καθεστώς και στην παρεμπόδιση της πρόσβασης των αντιπολιτευομένων κομμάτων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Οι ανωτέρω παράγοντας βέβαια έπαιξαν κάποιο ρόλο στις εκλογές, αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν από μόνα τους το αποτέλεσμα. Πολύ πιο σημαντική εξήγηση αποτελεί ίσως το γεγονός ότι το ΑΚΡ έχει μια ιστορία οικονομικών επιτυχιών, καθώς και το ό, τι από τη χώρα απουσιάζει μια αξιόπιστη αντιπολίτευση. Έτσι , παρά την διαφθορά που αναμφισβήτητα υπάρχει στο κυβερνών κόμμα, πολλοί ψηφοφόροι συνδέουν την εντεκάχρονη διακυβέρνηση του ΑΚΡ με την ραγδαία οικονομική ανάκαμψη που έχει πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας του Ερντογάν και τις μεγάλες και επωφελείς επενδύσεις στον κοινωνικό τομέα, την υγείας και σε έργα υποδομής.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτά δεν βασίζονται σε στέρεο έδαφος. Η οικονομική ευημερία και η οικονομική άνθηση είναι αποτέλεσμα του μεγάλου επενδυτικού ενδιαφέροντος από το εξωτερικό, το οποίο όμως άρχισε να αποσύρεται ή επιβραδύνεται ενόψει της κρίσης που διέρχεται η περιοχή. Η οικονομική ανάπτυξη σημειώνει πτώση και τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν το ποσοστό της ανεργίας σε περίπου 10 τοις εκατό, αν και ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι πολύ υψηλότερος. Ο τομέας των μισθών για τους περισσότερους εργαζόμενους είναι καθηλωμένος σε χαμηλά επίπεδα. Η τυχόν επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης θα οδηγήσει σε περαιτέρω συγκρούσεις.
Ο πρωθυπουργός θεώρησε τις εκλογές ως δημοψήφισμα ή ως ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνησή του. Όμως η εκλογική του νίκη δεν φαίνεται ότι θα εκτονώσει και την τεταμένη πολιτική κατάσταση στη χώρα. Μάλλον το αντίθετο. Ενισχυμένος από τα αποτελέσματα των εκλογών, ο Ερντογάν μάλλον φαίνεται διατεθειμένος να εφαρμόσει πιο αυταρχικές μεθόδους εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του, κλιμακώνοντας την πολεμική του κατά των εχθρών του, καθώς και την προκλητικότητα του απέναντι στη Συρία. Έχει ήδη προειδοποιήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους, ότι « θα το πληρώσουν", ότι θα τους ξεριζώσει και ότι υπάρχουν άνθρωποι που «από αύριο θα φύγουν." Επίσης υπογράμμισε ότι θα διεισδύσει στις τάξεις των εχθρών του και ότι « θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις.»
Οι απειλές στρέφονταν κυρίως κατά των υποστηρικτών του πρώην συμμάχου του, Φετουλάχ Γκιουλέν, τους οποίους ο Ερντογάν κατηγόρησε ότι έχουν διεισδύσει στην αστυνομία, το δικαστικό σώμα και το κατεστημένο της ασφάλειας. Τους κατηγορεί ότι ευθύνονται για τις έρευνες που ξεκίνησα για διαφθορά κυβερνητικών αξιωματούχων και ότι δημοσίευσαν επεξεργασμένες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις στις διαδικτυακές πλατφόρμες. Επίσης, μιλώντας ενώπιον υποστηρικτών του, την Κυριακή το βράδυ, ο πρωθυπουργός προειδοποίησε τη Συρία με πόλεμο και απείλησε τους πολιτικούς του αντιπάλους με εκδίκηση.
Εν κατακλείδι, μετά την τελευταία επιτυχία στις τοπικές εκλογές, ο Ερντογάν έχει απέναντι του δύο ακόμη πολύ κρίσιμες προεκλογικές μάχες - μία για την προεδρία και άλλη για το Κοινοβούλιο - στις οποίες έχει ζωτικό προσωπικό και κομματικό διακύβευμα και ασφαλώς θα σχεδιάσει τα επόμενα βήματα του. Όμως, από τη μια, η πιθανότητα περαιτέρω χειροτέρευσης της οικονομίας και, από την άλλη, η πιο αυταρχική συμπεριφορά που ο πρωθυπουργός προτίθεται να ακολουθήσει, όπως και η αποφασιστικότητα του να εκδικηθεί τους αντιπάλους του, φαίνεται να επιφυλάσσουν νέα εσωτερικά προβλήματα και έντονες εκλογικές αντιπαραθέσεις.
*Τέως Βουλευτής,
Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ENGLISH TEXT
Erdogan’s next steps – more trouble ahead?
By Dr Aristos Aristotelous*
Prime Minister Recep Tayyip Erdogan is undoubtedly the winner of the municipal elections held last Sunday in Turkey. But, with a deteriorating economy, the increasingly authoritarian style of his leadership more trouble seems to lie ahead.
Ignoring accusations of election malpractices, Erdogan’s success in the ballot is clear. The results of the local elections - his Islamist party (AKP)winning 45.5 percent of the votes - were by far better than the 39 percent AKP candidates received in 2009. However, it remained behind its results in the parliamentary elections of 2011, when it received nearly 50 percent of the votes. The Kemalist CHP, on the other hand, received only 27.8 percent of the vote. The right-wing Nationalist Movement Party won 15.2 percent, and the Kurdish Peace and Democracy Party increased its support in eastern and southeastern Anatolia, receiving 6.5 percent of the votes.
Since the announcement of the election results, there has been enough controversy as to how the Islamist party won the election in spite of so many serious accusations. These accusations included the Gezi Park protests, corruption scandals, its role in the Syrian civil war, the claims by the Gülen movement, and Erdogan’s increasing authoritarian rule. Some commentators attributed that to election malpractices, the restriction and intimidation of the press and the disadvantaging of opposition parties in the media.
Such factors may have played a role, but they cannot by themselves explain the result. Much more important explanation is the AKP history of economic success and the absence of any credible opposition. Thus, despite its undisputed corruption, AKP’s eleven-year government is associated by many voters with the rapid economic upturn that has taken place during Erdogan’s time in power and its investment in social and infrastructure projects. The most they could expect from the other parties, and the Kemalist CHP, in particular, was a deterioration of the situation.
However, these achievements are not built on firm ground. The economic prosperity and the financial boom is built to a large extent on investment from abroad, which has been withdrawn in the face of the crisis in the region. Economic growth noticed a decline and the official statistics show the unemployment rate at almost 10 percent, although the actual figure may be much higher. The wage sector for most working class people is enormously suppressed at low level, and the deteriorating economic situation will probably bring them into conflict with Erdogan's authoritarian style of government.
The Prime Minister considered the elections to be a referendum or a vote of confidence in his government. But the AKP’s election victory will not defuse the tense political situation in Turkey. Quite the opposite. Strengthened by the election results, Erdogan will more likely employ his more authoritarian methods against his political opponents, escalate its rhetoric and be more provocative against Syria. He has already warned his political rivals, that “they will pay for this" and that there are people who "will probably flee after tomorrow!” He declared that the ranks of his enemies would be “penetrated” and “they will have to give an accounting.” The threats were mainly directed against supporters of Fethullah Gülen, who were accused by Erdogn that they have infiltrated the police, the judiciary and the security apparatus. They have also initiated corruption investigations of government officials and published compromising telephone conversations on Internet platforms. Also, speaking before jubilant supporters on Sunday evening, the Prime Minister warned Syria with war and threatened his political opponents with revenge.
In conclusion, there are still two crucial election campaigns to be fought - one for the Presidency and the other for Parliament for which Erdogan has vital personal and party stakes to consider in deciding his next steps. The economic situation and more importantly his authoritarian style of leadership, as well as its determination to punish his opponents, will quite probably lead Turkey into more internal troubles in the following months.
*Former MP, Strategic and Defence Analyst
CYPRUS CENTRE FOR STRAGTEGIC STUDIES
http://stragtegy-cy.com
