ENGLISH TEXT AT THE END
Οι Ξένοι Αναλυτές Έχασαν στις Τουρκικές Εκλογές
Της Χιλάλ Καπλάν*
(Hilal Kaplan)
Τις μέρες αυτές πιθανόν να διαβάζετε ποικιλία αξιολογήσεων για τις τοπικές εκλογές της 30ης Μαρτίου. Ωστόσο, αυτές έχουν ένα κοινό σημείο: Ο Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ο μεγάλος νικητής.
Υπό το πρίσμα του γεγονότος ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι Γκιουλενικοί επικεντρώθηκαν στην απόπειρα ανατροπής του Ερντογάν, η τοπική εκλογική αναμέτρηση μετατράπηκε σε ένα δημοψήφισμα για το πολιτικό μέλλον του πρωθυπουργού. Παρά το ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης τον αποκήρυξαν ως δικτάτορα, κλέφτη, ακόμη και δολοφόνο, ο Ερντογάν θριάμβευσε πάνω από αυτούς σε τέτοιο βαθμό που σε εθνικό επίπεδο ο συνδυασμός των ψήφων των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης ήταν ακόμα κάτω από το σύνολο των ψήφων του AKΡ.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας ( BDP ), είναι ο άλλος νικητής των δημοτικών εκλογών. Το BDP κέρδισε τρεις μητροπολιτικούς δήμους και άλλες οκτώ επαρχιακές κοινότητες.
Είναι σαφές ότι [τα δύο κόμματα] εκτιμούνται σε όλη την νοτιοανατολική περιοχή της Τουρκίας. Ωστόσο, ακόμα και το σύνολο των ψήφων του κόμματος ΑΚΡ ξεπέρασε εκείνου του BDP σε περιοχές έντονου συναγωνισμού. Το BDP δεν έχει καθόλου μικρό έργο να εκτελέσει μπροστά του. Το δημόσιο συμφέρον απέναντι στο AK Ρ και το BDP , οι δύο βασικοί παράγοντες στη διαδικασία συμφιλίωσης με τους Κούρδους, αποδεικνύει την ενθουσιώδη υποστήριξη του Τουρκικού λαού στη προσπάθεια αυτή.
Από την άλλη, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα ( CHP ), το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) και οι Γκιουλενιστές βγήκαν οριστικά χαμένοι . Όπως αναφέρθηκε πριν , αφού θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε διάφορα σχόλια σχετικά με τις τοπικές εκλογές, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε έναν άλλο « χαμένο» των εκλογών : τους ξένους αναλυτές για την Τουρκία.
Αυτοί οι αναλυτές χτύπησαν απότομα στους προσκρουστήρες με τις διαδηλώσεις για το πάρκο Γκεζί και ολοένα και περισσότερο παθαίνουν το ίδιο μετά την επιχείρηση της 17 Δεκεμβρίου. Είχαν την τάση να εξετάζουν την Τουρκία μονόπλευρα, βυθιζόμενοι σε συναισθηματισμούς κατά του Ερντογάν παρά σε ισορροπημένες συζητήσεις, και ήταν εξαιρετικά τυφλοί στις στάσεις και στα αντανακλαστικά της υπόλοιπης Τουρκίας… Ως εκ τούτου είτε δεν ήταν σε θέση να προβλέψουν ότι ο Ερντογάν θα θριαμβεύσει στις εκλογές με μια τέτοια μεγάλη επιτυχία, είτε υποστήριζαν ότι ακόμη και αν κερδίσει, η " νομιμότητα " του θα είχε τελειώσει . Όμως το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι ο λαός αμφισβητεί τη νομιμότητα της ολιγαρχίας των Γκιουλενιστών που προσπάθησε να σχεδιάσει την πολιτική με "ταινίες και μοντάζ " και όχι εκείνη του κυβερνώντος κόμματος.
Μία εβδομάδα πριν την τοπική αναμέτρηση, [οι ξένοι] έγραψαν τα εξής : «Υπό την προϋπόθεση ότι δεν διακατέχεσαι από μια ουσιοκρατική ή ρατσιστική στάση απέναντι στην Τουρκία, θα πρέπει να δεχθούμε ότι , όπως και σε κάθε άλλη κοινωνία, οι άνθρωποι της Τουρκίας αντιλαμβάνονται τη διαφθορά να είναι σοβαρό κακούργημα. Εάν ναι, πώς έφθασε η AKΡ να εξακολουθεί να είναι το ηγετικό κόμμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν πριν από τις εκλογές της 30 Μαρτίου; Ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας βλέπει τις παράνομες δομές που τα ξένα μέσα ενημέρωσης επιλέγουν επίμονα να αγνοούν και επιλέγουν να υποστηρίξουν τη νόμιμη κυβέρνηση στον αγώνα εναντίον αυτής της σκιερής δομής. Αυτό είναι ένα μήνυμα για όσους ανακοίνωναν το τέλος του Ερντογάν, συγχέοντας την «ανάλυση» με τον « ευσεβοποθισμό». Τα αποτελέσματα φαίνεται να υποστηρίζουν αυτή την ανάλυση.
Ως εκ τούτου , είναι πλέον αναγκαίο να αμφισβητηθεί η λογική των κλισέ που αναφέρονται από σχεδόν όλο τον ξένο τύπο μέχρι σήμερα. Είναι επίσης σημαντικό να δοθεί προσοχή σε αυτούς τους δημοσιογράφους που λένε ότι δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ως « αυταρχικός ηγέτης» αυτός που είναι τόσο μακριά από την κυριαρχία του επί του κράτους, όλα τα τηλέφωνα του παρακολουθούνται και τα τηλεφωνήματα του διαρρέουν, το 70 τοις εκατό των μέσων ενημέρωσης αντιτίθενται σ’ αυτόν, οι περισσότερες εφημερίδες που κυκλοφορούν στην Τουρκία είναι σε θέση να τον προσβάλλουν λέγοντας ότι «οι άνθρωποι θα φτύνουν στον τάφο του.» Επίσης, το AKΡ δεν αποτελεί εκτροπή από τη ρεφορμιστική βάση του. Αντίθετα, το AKΡ και η βάση του είναι οι μόνοι που εμφανίζουν την πιο φιλελεύθερη προσέγγιση μακριά από τον εθνικισμό από το κουρδικό, υπέρ των δικαιωμάτων των μη μουσουλμάνων και , ως εκ τούτου, υπέρ της διαδικασίας συμφιλίωσης με το PKK που ξεκίνησε από τον Erdoğan.
Εάν αυτό το άρθρο διαβάζεται ως έκκληση για αυτοκριτική από τους ξένους αναλυτές της Τουρκίας, πιστεύω ότι θα κάνει τέλεια αίσθηση.
(Πρωτοδημοσιεύθηκε, στην DailySabah, 2/4/2014)
Μετάφραση: ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
*Αναλυτής-Αρθρογράφος της Daily Sabah
ENGLISHTEXT
Foreign Analyst of Turkey Lost the Elections
By Hilal Kaplan*
You will probably read a variety of reviews on the March 30 local elections, however, they have one point in common: Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan is the decisive victor.
In light of the fact that opposition parties and Gülenists focused on attempting to unseat Erdoğan, the local election race passed much like a referendum for the prime minister's political future. Despite opposition parties renouncing him as a dictator, thief and even murderer, Erdoğan triumphed over them to such an extent that the nationwide combined votes of two opposition parties was still below the AK Party's total votes.
There's no doubt that the Peace and Democracy Party (BDP) came out as the other winner of the municipal elections. The BDP won three metropolitan municipalities followed by eight provincial municipalities.
They are clearly appreciated across the southeastern region of Turkey. Yet still, the AK Party's total vote surpassed the BDP's in the territory with fierce competition. The BDP has no small task ahead of it. The public interest towards the AK Party and the BDP, the two main actors in the reconciliation process with the Kurds, demonstrates the Turkish people's enthusiastic support of the process.
On the other hand, the Republican People's Party (CHP), the Nationalist Movement Party (MHP) and the Gülenists came out the definite losers. As mentioned before, since you are going to read various reviews about the local polls, I would like to concentrate on another "loser" of the elections: the foreign analysts of Turkey.
These analysts have hit the buffers since the Gezi protests and increasingly after the Dec. 17 operation. They had a tendency to examine Turkey from one side, sinking into anti-Erdoğan sentiment rather than balanced discussions, and were stone blind to the attitudes and reflexes of the rest of Turkey since they are demographically close to the opposition. Either they were unable to predict that Erdoğan would triumph the election by such a landslide, or they advocated that even if he won, his "lawfulness" was over. But, the result of the elections revealed that the people were questioning the lawfulness of the Gülenist oligarchy that endeavored to design politics with "tapes and montages" rather than that of the ruling party.
One week before the local race, I wrote the following: "Provided that you do not possess an essentialist or racist attitude toward Turkey, you would have to accept that, like in any other society, the people of Turkey perceive corruption to be a serious felony. If so, how come the AK Party is still the leading party in all polls conducted ahead of the March 30 elections? A significant segment of the Turkish public sees the illegal structures that the foreign media persistently chooses to ignore and chooses to support a legitimate government in the struggle against this shady structure. This is a message for those who announce the end of Erdoğan by confusing 'analysis' with 'wishful thinking.' " The results appear to support this analysis.
Therefore, it is now necessary to question the rationality of the cliches referred to by almost all foreign press until now.
It is also important to pay heed to those journalists who saythat it is not possible to define as an "authoritarian leader" one who is so far from dominating the state that all his telephones are tapped and calls leaked, 70 percent of media outlets oppose him, Turkey's most circulated newspaper is able to insult him saying "the people will spit on his grave." Also, the AK Party is not straying from its reformist base, on the contrary, AK Party and its base are the only ones displaying the most liberal approach far from nationalism from the Kurdish issue to the rights of non-Muslims and, therefore, the reconciliation process with the PKK was started by Erdoğan.
If this article is read as a call for selfcriticism by the foreign analysts of Turkey, I believe it will make perfect sense.
First published in Daily Sabah, 2/4/2014,
*Analyst – columnist at Daily Sahah
